Ninguén: presentación de diapositivas con música de Quempallou e Dios que te Crew.
Preme aquí: ninguen
Nov
14
Este vídeo, móstranos de forma nefasta, o que acontecerá se nos non coidamos o planeta e non preservamos os recursos naturais que nos rodean, e dinos que alongo plazo o plneta rematará por ESTOUPAR!
Escoitade a canción, por favor, paga a pena, asegurámosvolo!!
Nov
14
O ser humano desde os seus primeiros pasos na terra, e ao longo da historia, foi un buscador de formas de xeración desa enerxía necesaria e facilitadora dunha vida máis agradable. Grazas ao uso e coñecemento das formas de enerxía foi capaz de cubrir necesidades básicas: luz, calor, movemento, forza, e alcanzar maiores cotas de confort para ter unha vida máis cómoda e saudable.
Como vemos nos seres vivos toda a enerxía procede directa ou indirectamente do sol, e actualmente vemos que segue sendo así excepto nalgúns casos. O ser humano nas súas orixes utilizaba a enerxía procedente da súa propia forza procedente dos alimentos, xa que somos organismos heterótrofos. E esta foi a única fonte de enerxía durante moito, moito tempo?
Até o descubrimento do lume, probablemente por azar uns 350000 anos antes de Cristo, observaron que para mantelo acendido había que botar leña. Descubriran a biomasa. E foi esta a que lle serviu para alcanzar a supremacía entre todos os animais, xa que ao aprender a controlar o lume, tiñan enerxía para estar sempre quentes, ademais de para quentar a comida, fabricar mellores armas ou asustar ás bestas
No entanto non sabían obter traballo do lume e non sería até o século XVIII cando se descubriría como obter traballo a partir da calor (coa máquina de vapor) e para facerse o traballo máis fácil, domesticaron animais: animais de granxa, para evitar ter que cazar cada vez que quixesen comer, e animais de carga para que lles axudasen co seu traballo. Isto sucedeu cara ao ano 9000 a.C. e cara ao século primeiro da nosa era inventáronse tamén os muíños de sangue (accionados por animais ou escravos).
Posteriormente inventouse o muíño grego, constituído por un eixo de madeira vertical, en cuxa parte inferior había unha serie de paletas mergulladas na auga, descubriran a enerxía hidráulica. Este tipo de muíño foi usado principalmente para moer os grans, o eixo pasaba a través da máquina inferior e facía virar a máquina superior, á cal estaba unido. Muíños deste tipo requirían unha corrente veloz. Vitrubio deseñou o muíño hidráulico con eixo horizontal e roda vertical, e baseado neste último construíronse os muíños hidráulicos alimentados desde arriba que aínda que necesitaban unha represa e máis obra, eran moito máis eficientes.
E estas fontes de enerxía renovables foron as únicas que se usaban maioritariamente
até o século XII d.C., de cando datan as primeiras explotacións industriais de carbón polo seu elevado poder calorífico e para fabricar mellores metais. A introdución do ladrillo refractario e o seu uso en chemineas converten ao carbón no combustible por excelencia do século XVIII. A revolución industrial, a máquina de vapor e a produción de aceiro consolidan ao carbón como principal fonte de enerxía. Coa II Guerra Mundial comeza un paulatino desprazamento do carbón por outras fontes enerxéticas, principalmente petróleo e gas natural. Até a década do 70, o mundo basea o seu desenvolvemento industrial nos hidrocarburos, onde o carbón é relegado á fabricación de coque para a industria do aceiro e como fonte nalgunhas plantas de xeración eléctrica.
En 1859 Edwin Drake perforou o primeiro pozo de petróleo en Pensilvania. E durante a primeira metade do século XX consolidouse o uso dos derivados do petróleo grazas á invención dos motores Otto e Diesel de aplicación nos automóbiles. E desde entón creceu exponencialmente a demanda de petróleo así como o seu uso noutras aplicacións (combustible para vehículos agrarios, trens e avións, plásticos, alcatráns, calefacción, produción de electricidade?)
A partir de 1930 comezaron a explotarse nos Estados Unidos os xacementos de gas natural, independentemente dos petrolíferos. Até entón o petróleo era considerado o único obxecto de interese, e o gas natural que lle acompañaba era queimado ou reinyectado nos pozos para manter a presión de extracción do petróleo. Pero o gran auxe na historia do gas natural podemos dicir que non chega, practicamente, até 1960. Entón os grandes descubrimentos e a explotación de importantes xacementos en diversas partes do mundo, especialmente en Europa Occidental e Rusia, así como no norte de África, dan progresivamente unha auténtica dimensión mundial á industria do gas.
O avance vertixinoso da física durante finais do século XIX e principios do XX grazas a mentes prodixiosas como os esposos Curie, Rutherford, Bohr, Schrödinger, Heisenberg, Planck, De Broglie, etc. Permitiu pescudar a estrutura do átomo e a materia. E o paso para a obtención de enerxía nuclear por fisión deuno a mente máis privilexiada do século XX: Albert Einstein. Aínda que a obtención de enerxía por este método era, nun principio, experimentalmente inviable, posto que sempre se consumía máis enerxía da que se obtiña. Estas limitacións quedaron arrinconadas en 1939, cando Lise Meitner e Otto Hahn descubriron a facilidade con que podía ser partido o núcleo do uranio mediante un neutrón, o cal producía ademais outros tres neutróns que podían dividir á súa vez outros núcleos, acelerando a propia radioactividade natural do uranio. Superadas as limitacións para xerar enerxía nuclear aproveitable, en 1942 comezou a funcionar na Universidade de Chicago o primeiro prototipo de reactor nuclear, construído por Enrico Fermi. A finais de 1950 comezaría unha utilización práctica desta enerxía para producir electricidade, coas primeiras centrais nucleares de fisión.
En canto ás novas enerxías:
Temos a solar fotovoltaica (aínda que habemos visto que é a máis vella, pero o método fotoeléctrico é moi recente) data de 1954 cando os Laboratorios Bell, descubriron, de maneira accidental, que os semiconductores de silicio dopado con certas impurezas, eran moi sensibles á luz.
A geotérmica desenvolveuse para o seu aproveitamento como enerxía eléctrica en 1904, en Toscana (Italia), onde a produción continúa na actualidade.
A primeira central mareomotriz foi a de Rance, en Francia, que estivo a funcionar case dúas décadas desde 1967.
A enerxía nuclear de fusión aínda non está desenvolvida pero merece unha mención (aínda que persoalmente non crea moito nela). Está en marcha o proxecto internacional ITER, para a construción dun reactor deste tipo (co modelo Tokamak) en Francia que funcionará se é que o chega a facer dentro de moitos anos.
Esta é unha breve, moi breve, historia das principais fontes de enerxía. Hoxe día os combustibles fósiles son os máis utilizados de todos (un 75% do total), pero como sabemos son limitados e é necesario desenvolver novas fontes de enerxía e mellorar a eficiencia das xa existentes. Polo que a historia non acaba aquí, senón que se continúa escribindo cada día e continuareina escribindo cada día con ultímalas noticias relacionadas co sector.
Nov
10
Desta magnífica entrevista á nosa veciña Lela, residente da Lomba (A Pobra do Caramiñal), sacamos as seguintes conclusións:
– Os nosos maiores son moi sabios, e polo tanto témolos que deixar espresarse, xa que grazas a este traballo descubrimos moitas cousas acerca da forma de vida que se levaba antes na nosa rexión, e foinos moi útil para saber como foi a evolución da enerxía nos últimos 100 anos.
– Os productos que comían antes proviñan ó 100% da horta, e eran de produción propia, de tal xeito que non existía a posibilidade de comer productos que se dan no verán en inverno e viceversa. (ex: comer laxanxas no inverno).
– Non tiñan NINGÚN aparato eléctrico na casa, o que fomentaba a comunicación entre eles e axudaba á xente a levar unha vida mellor, xa que pasaban as horas na rúa, e para cociñar só dispoñían dun “cacho de pedra” como a propia Lela nos indica.
O pan, alimento básico daqueles días, era cociñado cada semana, e non existían manías como as de agora (“Mamá que este pan é o de onte e está reseso!”), senón que se conformaban co que tiñan e xa estaba.
– Tamén descubrimos, que fai algúns anos, os vehículos familiares sequera existían, nin por asomo. e non pensedes que se querían ir a algún lugar lonxano ían no transporte público, nanai de la china, como di o refrán: no coche de San Fernando. A isto hai que engadirlle o concepto que eles tiñan de lonxe, porque como a nosa veciña aportou, ir a Santiago ou a Noia a andar dende aquí era unha cousa do máis cotiá.
– Non existían medios como os de hoxe en día para xogar. “Poñíamos un cacho de pau no medio do barro e eso xa era un xogho, era unha televisión “, esta frase danos a entender que os seus recursos eran moi limitados e nós somos moi afortunados, xa que nos nosos días temos xoguetes para pasa-las horas. con isto non estamos a criticar os xogos de antes nin moito menos, todo o contrario, habería que recuperalos e seguir practicándoos, senón os xogos tradicionais poderianse chegar a perder e isto implicaría unha perda importante da riqueza tradicionalmente cultural galega.
– Como conclusión xeral, temos que dicir que a nosa sociedade evolucionou máis nos últimos 100 anos que en case toda a súa longa historia. Este cambio débese á chegada das máquinas, a Revolución Industrial, que como acentuaremos no traballo vainos a dar moito de qué falar.
MOITAS GRAZAS LELA, SEN TI NON SERÍA POSIBLE!!
Nov
09
Benvidos ó noso blogue. Esperamos que vos sexa de grande axuda. Saúdos!
Aquí imos a espoñer a nosa resposta por separado á pregunta ¿ESTAMOS A TEMPO?
LAU: Eu penso que isto ten remedio, pero non sería fácil de arranxar. Teríamos que colaborar entre TODOS, e cando digo todos refírome A TODO O MUNDO. Teríamos que levar ó mundo hacia un desenvolvemento sostíbel e deixar de contaminar. De todos xeitos, o mal que está feito non o quita ninguén, ou de ser así a Terra tardaría moitos anos en recuperarse. Así que eo único que podo dicir é AXÚDANOS, ENTRE TODOS PODEMOS!!
NOE: Eu penso que se deixáramos de contaminar poderíamos evitar que o planeta se destruíse tan rápidamente, pero para iso teríamos que buscar alternativas que non enviasen tantos gases contaminantes, reciclar, etc. Para poder deixar de contaminar, teríamos que colaborar todos, senón non será posible. Se seguimos contaminando así, remataremos co planeta. Isto sucederá a curto plazo, xa que o planeta leva moitos anos sufrindo esta ameaza. Eu penso que o cambio climático non se pode evitar, pero pódese retrasar.
NORMA: Eu penso ke arreglo poderia ter se nos poñemos as pilas e buscamos outro tipo de enerxias menos contaminantes ,ainda ke tal komo se usan oxe en dia vai a ser moi difícil adaptarse a elas ou reducir o consumo.E se temos n konta ke moita xente non lle da ningunha importancia penso ke vai a se moi difícil cambiar todo o que xa se contaminou.Pero ainda asi podemos facer ke os recursoso ke temos duren mais se os aforramos.
¿Progreso? 
